zondag 26 januari 2014
vrijdag 24 januari 2014
Trukendoos!
Wente heeft een nieuwe hobby.
Die hobby heet clickeren.
Er is geen ontkomen meer aan, ze vindt het geweldig!
Vandaag kwam Nikki van Visibreteam om ons op weg te helpen.
Of nou ja, op weg helpen is eigenlijk een understatement.
Blond mag ze zijn, maar slim als ze is raasden we door de truken heen.
Nikki was leuk, vond Wente. Dat klikte meteen wel. Fijn!
Voetjes optillen, voedselweigeren en targetten was ik zelf al wel een kwartier mee bezig geweest vorige week, dus dat snapte ze.
Voet optillen werd vandaag binnen no-time een prachtige hoge jambette, waarbij ze ook heel mooi haar gewicht al zelf naar haar achterkant
verplaatste.
Meerdere voeten tegelijk vond ze zelf wel grappig, dus dat ze vanuit de jambette makkelijk kon steigeren liet ze ook even zien. En steigeren én lopen!
Maar nee, dat vroegen we nog maar even niet. Weer omlaag gevraagd en gewoon verder gegaan met jambette.
Dat was ook prima, het was gewoon een doordachte suggestie van haar, zo van 'kijk dit kan ik ook! Kijk dan!'
Gewoon terug naar wat ik wél vroeg was voldoende om haar daar weer te laten focussen.
We werkten ook aan het liggen.
Dat kon ze natuurlijk al aardig, maar vaker was het rollen en niet liggen en daarbij was ze nog nooit vaker gaan liggen dan één keer op een dag.
Vandaag is ze wel zeven keer gaan liggen, waarvan vier keer ook echt mooi en braaf liggen, waarna ze weer opstond in plaats van rollen, waardoor we ook een beginnetje voor het zitten konden maken.
Vanuit de jambette werkten we aan de Spaanse pas.
Ofwel; stap - pas - stap - pas, waarbij ze écht meedacht, stukjes toevoegde in haar stappen, probeerde de oplossing te zoeken, zo leuk!
Buigen en spagaat vond ze moeilijker. Hoofd laag en rustig voetenwerk kost haar veel meer energie, daar werd ze wat onzeker van.
Lekker hard springen en opwaartse bewegingen gaan haar veel makkelijker af.
Met veel rust en breaks konden we daar toch ook een mooi begin mee maken. Fijn!
En al die tijd was Wente zo ontzettend in haar element! Zo enthousiast en blij, zoekend naar antwoorden, trots op haarzelf als ze het weer goed deed.
Afentoe wordt ze wat te frantic in haar zoeken naar het antwoord, maar de rust terugvinden gaat vrij vlot.
De clicker helpt haar ook erg focussen. Ondanks dat we toch óók langzame denkdingen vroegen, hoefde ze niet te rennen of gek te doen tussendoor.
Nikki gaf ook echt fijn les. Heel enthousiast en meedenkend. Voor alles wist ze handvatten en mogelijkheden om het makkelijker te laten verlopen, of fijner, of handiger. Echt leuk.
Had zelf écht niet verwacht zover te komen in één les, onze eerste les. Vooral niet omdat ik dacht dat ik heel slecht was in clickeren gnagna
Maar goed, wij zijn om, dit is zó leuk! Mr. Green
vrijdag 17 januari 2014
Mijn eerste jaar met Wente
Ruim een jaar geleden, vorig jaar herfst zeg maar.
Vriendlief en ik op een gezellige avond in het weekend met een wijntje. Wat we zouden willen.
Ik riep meteen; 'een tweede paard!' Geen nieuw idee hoor, het leek me al vanaf altijd wat, zeg maar, ik had het alleen nooit zo uitgesproken.
Maar gut, als het dan kan... Het begin van een zoektocht, wat was dat lastig!
Paar keer heel Nederland afgereisd, vanalles gezien, maar steeds niet hét gevoel.
Net voor de kerst ging ik kijken bij de haflingerfokkerij in de buurt.
De ruinen had ik gezien. Heus leuke paarden hoor, kon m'n hele wensenlijstje afvinken, maar ik miste al het gevoel.
Ik had best een duidelijk wensenlijstje; ruin, rond 1.50 en onbeleerd. Verder kon en mocht het alles zijn.
Maar ja, voor het idee wilde ik ook wel bij de merries kijken 'toen we er toch waren'.
Deur ging open.
Er stonden een stuk of acht pony's maar ik zag er maar één.
Mijn eisenlijstje verschrompelde tot een stukje nutteloos flupje papier toen ik haar zag.
Nog geen 1.40 en overduidelijk een echt meisje, maar dát was haar.
Mijn verstand sputterde nog even, over die eisen die ik oh zo zorgvuldig had gepuzzeld, maar ik was allang verkocht zeg, bij de eerste blik al.
Ik ging nog een keer kijken, werd weer zowat omver geblazen door haar expressieve, extraverte, dominante maar oh zo sprankelende persoonlijkheid.
Dit was haar. Mijn pony.
Ik was in de wolken toen ze haar kwamen brengen.
Haar eerste nacht bracht ze door op stal omdat ze door alle stroomdraden knalde.
En jee, ik houd van progressie, vooruitgang. Mijn ambitie heeft niet zoveel met rustig kabbelende zeeën.
Maar die kleine blonde dame bleek een heuse uitdaging.
Mijn hafmeisje. Een vliegende schotel aan een touwtje, maar tegelijkertijd zo lief en zacht, als ze de rust kon vinden.
Mijn Fjordmeneer vond haar maar niets, die tuttebel die overal bang voor was. Nee hoor, hij had er niets mee.
Vriendlief en ik op een gezellige avond in het weekend met een wijntje. Wat we zouden willen.
Ik riep meteen; 'een tweede paard!' Geen nieuw idee hoor, het leek me al vanaf altijd wat, zeg maar, ik had het alleen nooit zo uitgesproken.
Maar gut, als het dan kan... Het begin van een zoektocht, wat was dat lastig!
Paar keer heel Nederland afgereisd, vanalles gezien, maar steeds niet hét gevoel.
Net voor de kerst ging ik kijken bij de haflingerfokkerij in de buurt.
De ruinen had ik gezien. Heus leuke paarden hoor, kon m'n hele wensenlijstje afvinken, maar ik miste al het gevoel.
Ik had best een duidelijk wensenlijstje; ruin, rond 1.50 en onbeleerd. Verder kon en mocht het alles zijn.
Maar ja, voor het idee wilde ik ook wel bij de merries kijken 'toen we er toch waren'.
Deur ging open.
Er stonden een stuk of acht pony's maar ik zag er maar één.
Mijn eisenlijstje verschrompelde tot een stukje nutteloos flupje papier toen ik haar zag.
Nog geen 1.40 en overduidelijk een echt meisje, maar dát was haar.
Mijn verstand sputterde nog even, over die eisen die ik oh zo zorgvuldig had gepuzzeld, maar ik was allang verkocht zeg, bij de eerste blik al.
Ik ging nog een keer kijken, werd weer zowat omver geblazen door haar expressieve, extraverte, dominante maar oh zo sprankelende persoonlijkheid.
Dit was haar. Mijn pony.
Ik was in de wolken toen ze haar kwamen brengen.
Haar eerste nacht bracht ze door op stal omdat ze door alle stroomdraden knalde.
En jee, ik houd van progressie, vooruitgang. Mijn ambitie heeft niet zoveel met rustig kabbelende zeeën.
Maar die kleine blonde dame bleek een heuse uitdaging.
Mijn hafmeisje. Een vliegende schotel aan een touwtje, maar tegelijkertijd zo lief en zacht, als ze de rust kon vinden.
Mijn Fjordmeneer vond haar maar niets, die tuttebel die overal bang voor was. Nee hoor, hij had er niets mee.
Ik had me nooit zo specifiek in Parelli verdiept, maar hoe meer ik zag hoe leuker het werd.
Parelli, werd het, voor mijn kleine dame. En zo ging het, in een vlot tempo ook!
Nooit gedacht, ik had nooit zoveel met die Amerikaan met z'n snor en dat witte peerd op die get-started DVD.
Vond het altijd nogal ongrijpbaar, voor specifieke paarden die ik niet had. En op een manier die ik niet had, ofzo.
Maar het voelde gewoon zo vanzelfsprekend, alles viel op z'n plek, ze reageerde hier zó goed op en voor mij voelde het ook zo gemakkelijk!
Na een aantal weken kwam de realisatie dat dit niet alleen voor haar was, maar ook voor mij. En ook voor mijn Fjordenman.
Dus ging alles op, werd alles Parelli-based, en ging ons pad naar groei en progressie ineens veel harder en veel gerichter.
Tegen deze tijd was ze ook vrienden geworden mijn Fjordmeneer, en inmiddels zijn die twee onafscheidelijk. Het is haast een getrouwd stel, ze doen alles samen, ook in de wei in de groep.
Online werd Wente steeds stabieler, ging mee naast de fiets, als handpaard.
Kleine stukjes werden langere stukken, en mijn ideaalbeeld, mijn pennyplaatje, met twee pony's over de Veluwe rijden werd werkelijkheid.
Meerdere keren.
En zo, zo braaf. En fijn. En samen. Echt alleen maar genieten, leuker en fijner en mooier dan ik ooit had durven denken.
In oktober deden we, naar lang twijfelen, auditie voor onze L2 online.
En gut, dat we die in november met een 2++ beoordeeld terug kregen was wel echt een dikke vette kroon op ons samenwerken, op wat we bereikt hebben zeg!
Onder het zadel maakten we ook een fantastisch begin. Stapje voor stapje, van dekje naar zadel, singel naar beugels, alles speels en steeds iets meer.
Toen ik na een aantal keer over haar heen hangen maar eens ging zitten voelde dat voor haar heel normaal, ik vond het véél raarder dan zij!
Ik heb onbeschrijflijk veel geleerd en een geweldig jaar gehad!
Wente is mijn ultieme pennypony. Iedereen kent ze wel; die pennyverhalen. Met hinnikende merries met lange blonde lokken die altijd op hun meisjes staan te wachten en dan samen avonturen beleven. Dat is Wente. Precies dat.
Wente is altijd blij, altijd vrolijk, zo'n ontzettend leuk paard!
Ik smelt nog steeds iedere keer als ik op stal aankom en ze in galop al hinnikend naar me toekomt.
Ze is de meest briljante tegenhanger van mijn stoere, ruige Bailey, zelfstandig en groots maar oh zo gevoelig. Zo stabiel dat ik altijd op hem kan rekenen, en met z'n drieën klikt het zo superfijn.
Echt genieten
Heel eigen ideeën en Amerikaanse post
Kleddernat overal op stal! Na de storm van gisteren is er een vijver in de bak achtergebleven.
Aan plassentraining geen gebrek wink
Met Bailey weer fijn in de bak gereden, eerst dressuurmatig aan de slag geweest en daarbij heel erg de focus gelegd op mijn eigen houding. Vind ik zelf fijn, lekker zelfkritisch zijn wink
Bailey was heel erg voorwaarts, had enorm veel eigen ideeën maar wilde ook wel graag meedoen met wat ik bedacht. Fijn rijden zo!
Na een half uurtje het gewone hoofdstel gewisseld voor touwhalster en nog een half uurtje freestyle gedaan. Heel interessant als hij een bui heeft zoals vandaag, want dingen als Follow the Rail vind hij megasaai en wil hij steeds figuurtjes gaan maken, bij cloverleaf vind hij het hilarisch om te kijken of hij steeds de andere kant op kan en in de circles kan hij zichzelf helemaal verliezen en maar blíjven circlen. gnagna
Hij doet overigens keurig wat ik vraag hoor, van de buitenkant zie je er niets van denk ik, maar dat maakt het juist zo grappig vind ik wink
Met Wente een herhaling van gisteren gedaan, om te kijken of we er nu wel een goede ervaring van konden maken.
In de bak spelen op de tijd dat de Grote Paarden naar stal gaan dus.
En wauw, kleine dame was helemaal zen! Voor het eerst liet ze zich niet opjutten, ondanks dat de andere paarden afentoe rondrenden naast haar. Superknap van haar!
Bij thuiskomst Amerikaanse post. Voor mij? Ik had geen idee.
Maar natuurlijk, toen ik mijn L2 online haalde met Wente laatst, had ik daarbij automatisch mijn L1 behaald!
Dus een mooi certificaat, string en pin, superleuk! :)
Aan plassentraining geen gebrek wink
Met Bailey weer fijn in de bak gereden, eerst dressuurmatig aan de slag geweest en daarbij heel erg de focus gelegd op mijn eigen houding. Vind ik zelf fijn, lekker zelfkritisch zijn wink
Bailey was heel erg voorwaarts, had enorm veel eigen ideeën maar wilde ook wel graag meedoen met wat ik bedacht. Fijn rijden zo!
Na een half uurtje het gewone hoofdstel gewisseld voor touwhalster en nog een half uurtje freestyle gedaan. Heel interessant als hij een bui heeft zoals vandaag, want dingen als Follow the Rail vind hij megasaai en wil hij steeds figuurtjes gaan maken, bij cloverleaf vind hij het hilarisch om te kijken of hij steeds de andere kant op kan en in de circles kan hij zichzelf helemaal verliezen en maar blíjven circlen. gnagna
Hij doet overigens keurig wat ik vraag hoor, van de buitenkant zie je er niets van denk ik, maar dat maakt het juist zo grappig vind ik wink
Met Wente een herhaling van gisteren gedaan, om te kijken of we er nu wel een goede ervaring van konden maken.
In de bak spelen op de tijd dat de Grote Paarden naar stal gaan dus.
En wauw, kleine dame was helemaal zen! Voor het eerst liet ze zich niet opjutten, ondanks dat de andere paarden afentoe rondrenden naast haar. Superknap van haar!
Bij thuiskomst Amerikaanse post. Voor mij? Ik had geen idee.
Maar natuurlijk, toen ik mijn L2 online haalde met Wente laatst, had ik daarbij automatisch mijn L1 behaald!
Dus een mooi certificaat, string en pin, superleuk! :)
Abonneren op:
Posts (Atom)