Vier jaar met allerstoerste Bailey

Vier jaar met mijn allerstoerste fjordenman!
Deze week is het vier jaar geleden dat Bailey hier kwam. 
Ik heb een overzicht gemaakt van de afgelopen jaren. 

De eerste winter bij mij. Bailey maakte nieuwe vrienden, we maakten lange wandelingen en deden veel grondwerk om elkaar beter te leren kennen.

2010 was een jaar van nieuwe dingen leren. Ik pakte het rijden met hem op, we vierden zijn vijfde verjaardag en begonnen met het maken van buitenritjes, iets dat Bailey (ondanks al z'n stoerheid) helemaal niet oké vond. 

Met veel geduld, hele kleine stapjes maken en ontzettend veel oefenen viel dan toch het kwartje; buiten was gaaf! De kilometers werden uitgebouwd en in 2011 reden we onze eerste endurance wedstrijd.

En hoe fijn is het om zo samen op pad te gaan, met de Veluwe als achtertuin. Genieten!

2012 was al net zo genieten. Samen op pad, vriend op de mountainbike en ik op Bailey.
Eén van de hoogtepunten was toch ook wel de fjordencross waar we aan meededen. Bleek ik toch een heuse crosspony te hebben zeg, hij vond het geweldig! 

Afgelopen jaar was een geweldig jaar.
Begin dit jaar was het begin van ons Parelli-avontuur, ik besloot alles om te gooien en ben intensief
aan de slag gegaan.. Daardoor zijn we ontzettend naar elkaar toegegroeid, nog meer dan daarvoor! 

We deden vanalles, maakten dagtochten en deden mee aan een TREC-cursus, maar de grootste verandering was natuurlijk de komst van Wente. 
Na even aftasten en een periode van jaloezie onderling zijn die twee van mij nu echt onafscheidelijk.
Bailey voelt zich heel verantwoordelijk en past echt op haar, geweldig is dat. 

Ik ben ontzettend trots op mijn knappe fjordenman, die van (ook al wel stoer) puppypaard nu echt een stoere beer is geworden met verantwoordelijkheidsgevoel, een maatje waar ik altijd op kan rekenen en voor wie niets te gek is, en hoop dat we ook volgend jaar weer vanallerlei leuke dingen gaan beleven

In het herfstbos

Herten in de mist!

Vandaag een mijlpaal in Wente's leven hoor, ze heeft haar allereerste edelherten gezien! 
Op deze mistige zaterdag gingen we met het complete team op pad.
Ik, Bailey, Wente, en vriendlief op de mountainbike, op naar de Veluwe!
Bij de kassa werden we al herkend: 'Oh ja, ja, jij bent die met die twee paarden, rijd maar door.'
 

Het was lekker koud, alles gehuld in een witte deken. 
Handpaarden was alweer even geleden en iedereen had er ZIN IN! 
In al hun enthousiasme, tijdens het keihard samen draven raken de knopjes van netjes luisteren dan soms een beetje in de war bij de pony's, maar uiteindelijk is er in feite weinig aan de hand.
De onzichtbare grens van 'kan echt niet' raken ze eigenlijk nooit.
Jolig als ze dan zijn zijn ze eigenlijk ook gewoon ontzettend grappig zo, want zo hard als ze gaan, zo bezig als ze zijn met grenzen opzoeken en aftasten, het is puur positieve energie! 

En toen. 
Wente op de rem. 
Nergens voor, dacht de rest van het team.
Tot we stilstonden en takjes hoorden kraken. 
Tussen de bomen zagen we beweging. 
Ree? Hert?
Het kraken van een takje werd ineens het kraken van heel veel takjes, en flitsen van heel veel hertenlijven tussen de bomen.
Wente vond het zéér niet oké. 
Klapte haar staart op de rug, wilde wat dribbelen, maar zag dat Bailey volstrekt niet reageerde en kalmeerde weer wat. 
Toen kwam de hele kudde over het pad, een paar meter voor ons.
Zeker 20 hindes en een hele grote hertenbok.
In de mist.
Magisch!

Wente wilde naar de herten toe, en toch niet, wilde rennen, en toch niet, wist eigenlijk gewoon totaal niet wat ze hier mee moest of wat er gebeurde. Bleef desondanks echt heel netjes en well-behaved, zo knap! 
Bailey snapte niet waar ze zich druk om maakte. Hij had even gekeken naar de herten tot ze uit het zicht waren, daarna is het voor hem ook weer klaar. 
Op zulke momenten wordt z'n nuchterheid zéér gewaardeerd!  

Rustig verder gereden, de spanning af laten vloeien door weer even een flink stuk te draven, en toen werd er weer lekker gebriest en ontspande iedereen weer. Fijn!
Op de terugweg nog een luid blaffende hond die rond ons sprong. 
En twee pony's die heel braaf bleven wachten tot de hond én eigenaar drie rondjes om ons heen hadden gerend voor hij hem te pakken had. 
Nou zeg, hoe braaf wil je ze hebben.

Heerlijk. 
Echt een magische rit, genieten zeg! 

De kunst van het afstappen

Het was rustig op stal en de bak was leeg.
Het was haast twee maanden geleden dat ik met Wente had gereden.
Ik vond het wel een leuk moment.

Zadeltje erop, slapend Hafmeisje tijdens het aansingelen, dat kan niet meer oké zijn dan dat. 
Even online opgewarmd, allemaal heel relaxed. 
Opstappen idem.
Maakt niet uit waar ik op ga staan en gebruik als opstapje, alles is prima en ze staat braaf te wachten tot ik netjes zit.
Wegstappen koste even wat aanmoediging. 
Vraag - 1 stap - vraag - 1 stap - vraag - 2 stapjes... 
toen leek ze het ineens weer te herinneren en stapte ze vrolijk weg. 
Stuur was een beetje wisselend, werkte wel, maar koste wat herhaling. 

In het naastgelegen weiland waren twee van de grote paarden enorm woest met elkaar aan het spelen.
Toen zij in rengalop richting bak kwamen vliegen maakte ik een hele korte inschatting van de situatie, die niet oké voelde voor mij, en besloot af te stappen om Wente vrij te laten reageren hierop.
Verstandige keuze, want ze ontplofte inderdaad lichtelijk met een steiger en wat sprongen, maar was al vlotjes weer okee.
Twee rondjes gewandeld samen door de bak, weer opgestapt en gewoon verder gegaan.
Draven was lastig vandaag.
Drie keer aangedraaft, maar ze vond het spannend en ging gauw weer stappen.
Prima, dan oefenen we het stuur, dat was niet eng. 
Even later moest ze luid briesen, hals strekken, kauwen en gapen. 
Fijn, mooi moment om het weer daarbij te laten.
Trots op mijn kleintje, die iedere keer iets minder klein lijkt in mijn ogen als ik erop zit. 

Parelli Audition Online: L2++!

Wooohooo! In mijn mailbox: Congratulations on passing your Parelli Audition Online L2++!

Wente gaat graag mee

Gisterochtend nog een klein rondje gaan handpaarden, mét actioncamera, die ik blijkbaar heel scheef en raar had vastgemaakt want er was haast geen paard te zien Ik wacht... Het ritje was wel spectaculair, overal waren paardetende gevallen bomen door de storm, zelfs Bailey keek de ogen onder z'n voorlok vandaan wink Wente had een interne strijd tussen haar maag en haar hoofd; al die takken waren dan wel eng, maar ondanks dat groeit er wel groen aan. En groen = eetbaar. Paar keer halve bomen uit haar mond gepeuterd, omdat het toch niet heel praktisch bleek om drie meter hout tussen acht paardenbenen aan te sleuren. En zo graag gaat Wente mee op pad

In de plassen stampen

Het mooiste compliment

Zo opgewacht worden...

En een foto van ons nieuwe barebackpad op Bailey.

Heerlijke herfstwandeling

Heerlijke herfstwandeling

Sinds vorige week hebben we een nieuwe lens voor onze spiegelreflex, en die moest natuurlijk uitgetest worden. 
We maakten een heerlijke herfstwandeling, zo fijn!

Het mooiste geluid

Vorig jaar schreef ik wat over mijn favoriete geluid.
Het geritsel van hoefjes in herfstbladeren. 
En dit jaar?
Dit jaar verdubbel ik het mooiste geluid. 
In plaats van vier maarliefst acht hoefjes
ritselend door de rood, oranje en gele bladeren. 

Tijdens het rijden vier oortjes strak naar voren,
Plannen die gemaakt worden haast leesbaar, daar vlak boven die voorpluk.
Over galopperen over de vlaktes met de wind in je haren. 
Gebries, gestamp door de plassen en bij thuiskomst acht zwarte, modderige paardenbeentjes. 
En drie blije gezichten.
Dat is herfst.

Kwartjes en paddenstoelen

Buiten dressuren kan ook heel goed. 
Tussen de paddenstoelen en de herfstbladeren door heerlijk gegymt. 
Vonden we allebei fijn. 
Fijn paard heb ik toch.

Wente had wat kwartjes gevonden ergens zeg.

Online was ze heel snel heel fijn connected.
Galop online is ineens heel leuk en makkelijk, ook meerdere circles zijn geen probleem en ze vind het prachtig om zelf te experimenteren met snelheid. 
En blij dat ze dan is!
Toen het zadeltje erop gelegd en erop geklommen.
Na vijf minuten ben ik glunderend afgestapt omdat ze het zó goed deed dat ik zelfs een beetje overdonderd was! Er was écht niet meer dat ik van haar wilde vragen!
In dit zadel voelt ze me duidelijk beter. Bij het lichtste zuchtje staat ze stil. Bij lichte spanning in mijn lichaam stapt ze weg.
En ze is zo relaxed en fijn! 
Ze bood zelf aan te willen draven, het actiefste drafje dat ze tot nu toe durfde te laten zien, een halve bak lang.
En ook nog een paar passen op een 'moeilijke plek'. 
Het inbuigen zit er super in, HQ-yields gaan supersoepel. 
Follow the rail is heel oké, en van pion naar pion is ook duidelijk. 
Nou ja, wat wil je dan nog meer? Ik wilde haar alleen nog maar knuffelen 

Struinen en Horsenalities

Heerlijk gestruind, zo superfijn met Bailey op pad geweest op de herfstige Hoge Veluwe.
Gestruind, onbekende paden ontdekt, wind over de vlaktes en overal paddenstoelen!

Horsenalities

Ook nog de Horsenalitycharts ingevuld voor de pony's.
Valt me meteen op dat ze beiden echt een verandering hebben doorgegaan sinds ze bij mij zijn. Veel eigenschappen herken ik meteen, maar zie ik nu veel minder terug. Bailey hangt echt tussen LBI en LBE in, maar was echt LBI toen hij kwam. Wente's RBE-kant was eerst heel uitgesproken en zie ik nu steeds milder worden. 

It's not about the trailer

Vandaag was de dag waar ik al tijden naar uitkeek, zonder enige verwachtingen overigens (of nou ja, ik verwachtte vooral bijzonder weinig).
Het Oefenen met de Trailer.

Bailey vond de trailer wel oké, totdat het vorig jaar misging bij het laden en hij achteruit de trailer uitschoot waarbij hij het touw kapot trok, en daar gigantisch van schrok. Daarna wilde hij niet meer, met geen mogelijkheid.
2,5 uur daar gestaan, en geen voetje ging er meer op de klep. Gewoon NIET.
In het afgelopen jaar drie keer kort geprobeerd, maar de max was twee voetjes op de klep, voordat hij heel bracy werd en in de introverte defensieve modus schoot.

Van Wente weet ik alleen maar hoe ze úit de trailer kwam toen ze haar hier brachten...
Ze begon al te dribbelen als er alleen maar een trailer op het erf stilstond en durfde zéker niet erin te kijken vanaf de achterkant.
In de afgelopen maanden wel een paar keer erlangs gelopen met haar en dat geoefend, maar nooit meer dan dat.

Alles wat ik vandaag wilde was gewoon kijken wat we samen aan dingen met de trailer konden, heel erg 'not about the trailer' dus.

Met allebei heel kort online opgewarmd, dat ging eigenlijk gewoon goed, toen wat met squeeze en circles bezig geweest, beetje friendly en wat yoyo met de klep en ineens stonden ze erop.
Allebei. Nog geen 10 minuten per paard.
En zijn ze er nog 20 keer op en af geweest, liepen er helemaal zeker zelf op.... Zo ontzettend gaaf!!

Burrelt het daar

Op burrelende hertensafari. En ondanks dat er niemand burrelde, genoten we!

Struinen op zondagmiddag