Wente speelt buiten

Mooie excuses

Augustus, heel soms september. Dit jaar augustus. De heide bloeit! Ieder jaar weer een mooi excuus om er nét wat vaker dan normaal op uit te trekken.

Over het boompje en meer

Het is hier een beetje chaotisch.
Ja, dat gaat soms zo, als je de hele dag maar creatief bent, twee pony's allerlei leuke dingen willen doen en er dan nog meer dingen bijkomen.

De afgelopen week zijn we weer gaan handpaarden.
Er was iets met een zeer laag overhangend boompje, een Fjordmeneer die er gewoon doorheen/onderdoor liep en een Hafmeisje dat niet durfde.
Resulteerde in een Fjordmeneer aan de ene kant, een Hafmeisje aan de andere kant, met de neuzen naar elkaar, een bos tussen ze in en een leadrope. 
Zoiets.
Een perfect moment om te besluiten dat de boom vrij eetbaar was, vonden ze.
Mijn bomenkennis is zo beperkt dat ik altijd maar denk dat het vast geen goed idee is. 
Dus ik heb daar toen dat boompje ópgetild, zodat de gup er, al vretend, onderdoor kon schuifelen.
Nee, ik zou het niet kunnen tekenen.

Er was ook iets met twee allerbraafste pony's die normaal gesproken na het handpaarden na het afstijgen los naast elkaar blijven staan totdat ik alle acht voetjes heb gekrabt.
Nu had ik één allerbraafste pony die na het afstijgen los bleef staan, en nog één (die blonde) die continue een stapje of twee naar voren zette.
En gewoon keihard weer een stapje of twee, of drie naar voren zette nadat ik haar terugzette en me omdraaide.
Dus.
Na 34 keer was ik degene met het meeste geduld. 
Ha.

Hafmeisje had nog wel wat meer praatjes. 
Dat krijg je van dat lollige op pad zijn waar het allemaal niet zo nauw lijkt te komen.
Vandaag in de bak weer even wat preciezer en specifieker online werk gedaan. 
Waarbij we dingen deden als récht achteruit over de balk heen aan de 22 ft, stapjes sideways over de balk op afstand en f8's zonder het tussentijds platstampen van pionnen. Zo specifiek.
Dat was fijn. En nodig. 

Op Bailey heb ik vandaag weer met het barebackpad gereden. 
Veel te lang geleden, vraag me niet waarom. Het was heerlijk!
In de bak wat gegymd, fijn specifiek met houding bezig geweest, om af te sluiten met wat figuren zonder hoofdstel, gewoon om te kijken hoe precies het kan.
En dat kan héél precies. Fijn! 

Wente wordt een rijpony - deel 3

Echt waar, het begint werkelijk ergens op te lijken. 

Wente wordt een echte rijpony.

In ongeveer eens in de twee weken tien minuutjes zijn we heel rustig stapje voor stapje bezig. 

Wente zelf vindt het vooral heel gezellig, want er komen veel knuffels bij kijken en het is nieuw. 

En alles wat nieuw is is leuk. 

Verbijstering

In gesprek bij de kassajuffrouw aan het loket bij park de Hoge Veluwe.

'Mag ik ook een handpaard meenemen in het park?'
'Een wát?'
'Een extra paard aan een touwtje, zeg maar'
'Waaróm zou je dat willen?'

:)

Na enige uitleg vond de kassamevrouw het toch wel logisch en zou het navragen. Wat zou dat tof zijn, handpaarden met Wente in het park!
Dinsdag of woensdag hoor ik het definitieve antwoord.

Voor nu een plaatje van de paarse heide vandaag!

Een hele parade.

Het leek wel een parade vandaag.
Net op pad met de pony's kwamen we een colonne paarden van de nabijgelegen manege tegen, direct gevolgd
door zes gigantische landbouwvoertuigen die nét langs ons moesten rijden omdat het graan van het land moest.
In dat graan stonden mannen met bouwvakkersdecoleté's van flink formaat, uiteraard hét moment voor Wente
om eens rustig stil te gaan staan staren.
Weer op gang zagen we minishetlanders. Monsters zijn het, volgens de pony's. Toen er één brieste voelde ik Bailey
haast rillen en sprong Wente letterlijk met vier hoeven tegelijk van de grond.
Na afgesneden te worden door een aantal mountainbikers en omcirkeld te zijn door loslopende honden kwamen
we dan het engste van de dag tegen.
Een ballon.
Aan een boom gebonden.

Maar die pony's van mij... ik vind ze dapper

Een fijne zomeravond

Het was een fijne zomeravond.
Het hafmeisje had een weekje vakantie, want wellicht was ze moe van al die nieuwe indrukken van de laatste tijd.
Haar vakantie duurde al twee hele dagen.

Ik riep de pony's.
Hafmeisje kwam toeterend en galopperend, met in haar kielzog een dravende Bailey.
Echt.
Ik herhaal het nog eens.
Een dravende Bailey.
Ik was vandaag wel heel populair.

Tijdens het opzadelen van de Fjordmeneer bleef Wente aan het hek staat toeteren.
'Huuuhuuuhuuhu!'
Hoopvol drentelend bleef ze aan het draadje staan.
Wente hinnikte naar mij.
Bailey hinnikte naar Wente.
En Wente naar Bailey.
Goed.
Daar viel niets tegenin te brengen.
We gingen met z'n drietjes.

Twee prethoofden in het bos.
Vier oortjes naar voren, en maar briesen.
En braaf, die twee.
Och, zo fijn.
Heerlijk!

Een rondje Hoge Veluwe

Een rondje Hoge Veluwe met de Fjordmeneer. Genieten!

Neck, nose and....

Neck, nose, but definitely feet.
Lots of feet.
And feet!

De fotoshoot

We deden een fotoshoot.
Ik, de Fjordmeneer en het Hafmeisje.
Jill van Equiphotography kwam om ons alledrie vast te leggen, maar Wente het meest want zij had nog nooit model gestaan.
En dat kon natuurlijk niet. 

Echt penny ben je ook van binnen, zo bewees 't Hafmeisje wel weer. 
Getverdekkie, wat een makkelijk model. Kijkt voor alles leuk en charmant, oortjes erop en er lijkt geen foto te zijn waarop ze een mal gezicht trekt.
Na een kwartier hadden we al heel veel foto's van Wente en mij in dat hoge gras.
Lange wollige pluimen en heide, lief hafmeisje en ik. 
En beloofde de fotografe me dat ze allemaal zo mooi waren, en zo bij ons pasten.
Gelijk had ze! Ik ben er zo blij mee! 

Bewegingsfoto's is natuurlijk altijd leuk, vooral voor Wente die inmiddels aardig baldadig was omdat ze niet helemaal begreep waarom
ik zo liep te grijnzen en blij naar haar lachte, terwijl ze eigenlijk vooral heel weinig deed. 
Na twee rondjes heide snuiven ging de staart erop en kwam haar inner-arab even om de hoek kijken. Heerlijk. 
Koudbloed zegt u? waar? 

Natuurlijk mocht de Fjordmeneer ook. Kijk, daar gaat hij. Na deze foto heb ik de fotografe vriendelijk doch dringend uit de bak verwijderd,
want zo lief als ze om mij heen hollen had ik ernstige twijfels of dat ook voor haar lens (of voeten) zou gelden. 

Wat ik zo graag wilde, een foto van ons drieën. En zo leuk dat 'ie is! 

En voor je nu denkt 'wat een guitig en attent bekkie heeft die Fjordmeneer toch, wat een fijn fotofiguur!'
Is niet zo.  
Dat is echt volledig te danken aan talent van de fotografe. 
Want hoewel Bailey inderdaad vreselijk attent en guitig kan kijken zijn gefrutsel, geposeer en getut, en in het bijzonder stilstaan niet aan hem besteedt.
Laat staan een fotoshoot. 
Ik vind het zo knap hoe Jill toch precies zo op het goede moment heeft kunnen klikken, dat de hele foto Bailey uitstraalt!
Precies is zoals hij is.
Net zoals de foto's Wente uitstralen zoals ze is. 
Zo precies goed! En ik ben zo blij met die twee van mij. Zo fijn hoe ze elkaar aanvullen, zelfs in de wei samen optrekken (in een kudde
van tien geloof ik werkelijk dat ze snappen dat ze op een bepaalde manier bij elkaar horen) en allebei zo geweldig eigen en uitgesproken zijn!