Herten in de mist!

Vandaag een mijlpaal in Wente's leven hoor, ze heeft haar allereerste edelherten gezien! 
Op deze mistige zaterdag gingen we met het complete team op pad.
Ik, Bailey, Wente, en vriendlief op de mountainbike, op naar de Veluwe!
Bij de kassa werden we al herkend: 'Oh ja, ja, jij bent die met die twee paarden, rijd maar door.'
 

Het was lekker koud, alles gehuld in een witte deken. 
Handpaarden was alweer even geleden en iedereen had er ZIN IN! 
In al hun enthousiasme, tijdens het keihard samen draven raken de knopjes van netjes luisteren dan soms een beetje in de war bij de pony's, maar uiteindelijk is er in feite weinig aan de hand.
De onzichtbare grens van 'kan echt niet' raken ze eigenlijk nooit.
Jolig als ze dan zijn zijn ze eigenlijk ook gewoon ontzettend grappig zo, want zo hard als ze gaan, zo bezig als ze zijn met grenzen opzoeken en aftasten, het is puur positieve energie! 

En toen. 
Wente op de rem. 
Nergens voor, dacht de rest van het team.
Tot we stilstonden en takjes hoorden kraken. 
Tussen de bomen zagen we beweging. 
Ree? Hert?
Het kraken van een takje werd ineens het kraken van heel veel takjes, en flitsen van heel veel hertenlijven tussen de bomen.
Wente vond het zéér niet oké. 
Klapte haar staart op de rug, wilde wat dribbelen, maar zag dat Bailey volstrekt niet reageerde en kalmeerde weer wat. 
Toen kwam de hele kudde over het pad, een paar meter voor ons.
Zeker 20 hindes en een hele grote hertenbok.
In de mist.
Magisch!

Wente wilde naar de herten toe, en toch niet, wilde rennen, en toch niet, wist eigenlijk gewoon totaal niet wat ze hier mee moest of wat er gebeurde. Bleef desondanks echt heel netjes en well-behaved, zo knap! 
Bailey snapte niet waar ze zich druk om maakte. Hij had even gekeken naar de herten tot ze uit het zicht waren, daarna is het voor hem ook weer klaar. 
Op zulke momenten wordt z'n nuchterheid zéér gewaardeerd!  

Rustig verder gereden, de spanning af laten vloeien door weer even een flink stuk te draven, en toen werd er weer lekker gebriest en ontspande iedereen weer. Fijn!
Op de terugweg nog een luid blaffende hond die rond ons sprong. 
En twee pony's die heel braaf bleven wachten tot de hond én eigenaar drie rondjes om ons heen hadden gerend voor hij hem te pakken had. 
Nou zeg, hoe braaf wil je ze hebben.

Heerlijk. 
Echt een magische rit, genieten zeg!