vrijdag 22 maart 2013

De voorkeur voor wederzijds begrip

Ik vind het wel belangrijk dat ik mijn pony's begrijp. En dat zij mij dan ook begrijpen. Dat je wat uit kunt leggen aan elkaar, wat je wilt bijvoorbeeld. Dat is handig.

Met Bailey ging dat altijd wel goed, als vanzelf. Neem zijn vroegere bomenfobie. Kwamen we wel uit met z'n tweetjes. Zag hij een pony-etende boom dan stapte ik eventjes af zodat hij zich achter mij kon verstoppen, zodat de pony-etende boom hem niet zag als we hem passeerden.
Een pony van 450 kilo achter m'n rug verstoppen is vrij onrealistisch ja, maar dat zijn uiteraard dingen die je beter voor je kunt houden op zulke momenten. Het is maar goed dat pony-etende bomen sowieso geen ogen hebben.
Als we allemaal weer fijn zen waren stapte ik weer op. Inmiddels zijn er geen pony-etende bomen meer in het bos.

Hafmeisje was een ander verhaal. Zij vond de Hele Situatie eng toen ze kwam. Van het erf, tot machines, tot de weide waar ze in stond. Strakgespannen, overdreven alert, paniekerig. Zo RBE!
Eerste week is ze weet-ik-hoevaak over of door het stroomdraad gegaan als er wat gebeurde.
Hoewel ze vanaf het eerste moment wel enorm graag bij me was kwam niets dat ik haar vroeg echt binnen.
Tijd geven en rustig aan doen leek me een goed plan.
Had ik mooi verkeerd. Want de stap daarna was dat al dat gedrag op twee benen uitgevoerd werd. Heel spectaculair hoor, leuk voor de plaatjes, maar niet heel praktisch. Die plaatjes hebben we trouwens niet, vaak het geval met de meest spectaculaire momenten. Heeft waarschijnlijk toch iets van doen met het gebrek aan tijd, handen en camera's op het moment supreme. 

Ze heeft nog net niet mijn creditcard gegevens doorgegeven aan Parelli online voor mijn lidmaatschap en het nummer van een Parelli-instructrice gebeld voor een afspraak, maar duidelijker had ze het niet kunnen maken.
Na een paar dagen zelf klooien ging het al beter, werd die extreme spanning ineens minder. Na één les snapte ze de eerste games en bleek ik (gelukkig) toch ineens een hele vrolijke LBE te hebben. Nu na twee maanden komt steigeren niet eens meer in haar op en kan ik fijn samen met haar spelletjes spelen in het bos.


Bailey is inmiddels ook om, pakt het beter op dan ik had gehoopt. Hij vind het superleuk!
Hij is ook een LBI/LBE, waarin zijn vrolijke LBE kant nu vaak de boventoon voert

Blij met met LBE'tjes, al bezorgen ze me wel veel huiswerk, want ik moet héél snel bijleren om het uitdagend genoeg te houden voor beiden. Ach, een mens moet wat met de vrije tijd he, laten we het daar maar op houden.

Die LBE/LBI/RBE afkortingen hebben trouwens te maken met de horsenalities. Hier te vinden. 
http://taleofapaint.files.wordpress.com/2011/07/bravo1sthorsenality.jpg
(die stipjes zijn van een voor mij onbekend paard, maar het idee is zo wel duidelijk, toch?)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten