Het pashok

De afgelopen week verliep hier een beetje stroef.
Ik kon mijn vinger er niet precies op leggen, maar het zat me gewoon niet helemaal lekker.
Ik was steeds half ergens, terwijl mijn gedachten ondertussen tien andere plaatsen bezochten en daar
gezellig thee liepen te leuten.

Gelukkig heb ik dan mijn pony's.
Met twee van zulke spiegels beschik ik haast over een compleet pashok om mezelf in te bekijken.
En als er iets aan schort is het pashok niet te beroerd om op eigen houtje de tl-verlichting nét wat feller
te zetten om de boodschap over te brengen.

Soms lijkt het zo ingewikkeld, maar is het antwoord zo simpel dat je achteraf denkt,
'Was dat nu alles?'
En soms is dat precies wat het is.
Alles.
En twee pony's die tevreden in de avondzon gras staan te eten.