Met z'n drietjes op pad

Het voelt haast als vakantie.
Frisgroene blaadjes aan de bomen.
Takken zwaar van felgekleurde bloesem.
Rond dwarrelend haar dat kriebelt in je neus, de laatste wintervacht die de pony's loslaten.
Pony's in het groene gras, met een blauwe lucht en een zonnetje.
En afentoe een flinke regenbui.

En sinds deze week kunnen we met z'n drietjes op pad, door dat fijne groene bos!
Ik, Bailey, en Wente als handpaard.
Het gebeurde eigenlijk gewoon zo'n beetje.
Nou ja, in mijn hoofd had mijn pennyfantasie al tientallen ritjes op die manier gemaakt, maar dat had ik de pony's natuurlijk nog niet verteld.

We begonnen in de bak.
Toen ik op Bailey stapte even verwarring bij Wente. 'Mens, wat doe je nu!'
Maar ja, toen er verder niets wereldschokkends gebeurde nam ze maar voor lief dat het de bedoeling wel zou zijn.
Lief dier.
Na vier rondjes in de bak deden beide pony's alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld was.
Dus och, dan gaan we toch gewoon naar buiten?

Het gaat fantastisch leuk, zo gedrieën over de zandpaden.
Bailey voelt zich erg stoer en verantwoordelijk, zo samen met z'n meisje op pad.
Wente stapt en draaft keurig mee, loopt vrolijk briesend op zich heen te kijken.
En ik megatrots, wat een geweldige pony's heb ik toch!