Hiep hiep!
Tussen de buien door hebben we het gevierd met een ritje.
Met z'n drietjes. Bailey, Wente en ik.
Lekker samen op stap.
Het is altijd wel een soort van happening, zo'n paardenverjaardag.
Juist omdat het geen happening is.
Omdat er voor hén niets gebeurt.
Maar dat ik dan toch wel iets leuks ervan wil maken, zonder te opzichtig of omslachtig te doen.
Want overdrijven is ook een vak waar ik best goed in ben, als ik niet oplet.
Met een weiland vol kniehoog gras bedenk ik me wel drie keer voor ik een emmer slobber met 26 appels en 4 wortels klaarmaak.
Als ik dan die tevreden werkende ponyhoofden half verdwenen in dat gras zie staan, gezellig met z'n allen rommelend in dat weiland, zie ik daar toch een heel mooi verjaardagsfeestje.
Waar helemaal niets aan ontbreekt.
Waaraan slingers helemaal niets toevoegen.
Zo komt het dat ik het dan ook niet zo erg vindt als de kadootjes te laat bezorgd worden.
Zoals ook dit keer het geval is.
Kniehoog gras, daar kan geen glitterhalster tegenop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten