Door het bos in de wolken

Ach, wat een heerlijke zomerse dagen zijn het toch.
Genieten!
Dat deden we, de paardjes en ik.
Heerlijke buitenritten met de Fjordmeneer, waarbij we weer helemaal op één lijn zaten;
Geen gefruts en getreuzel, gewoon huptakee op pad.
Niet teveel ruimte en denkwerk voor hem, gewoon het bos in en lopen.
Want dat is het, teveel denkruimte maakt hem stiekem onzeker, geeft hem het idee dat hij het beter zelf kan bepalen.
Want als ík al niet precies weet wat we gaan doen... nou ja, dan moet het wel heus serieus zijn en moet je je conclusies trekken, aldus Bailey.
En nu? Oortjes erop, ontspannen, voorwaarts tegen felle aan, maar zó licht reagerend op mijn hulpen.
Zo fijn!

En dan...
*tromgeroffel*
...hebben Wente en ik vandaag een buitenrit gemaakt!

De enige die het spannend vond was ik.

We hadden les van Ilian, vooraf al wat gespeeld met een erg vrolijke en meewerkende Wente.
Voor het eerst geoefend met zelfstandig opstappen (zonder Ilian er vlak naast), wegstappen en inbuigen in de bak.
Toen dat allemaal supergemakkelijk ging zijn we naar het bos gewandeld, ben ik weer opgestapt en hebben we een rondje
van 20 minuten door het bos gereden. Ilian er naast, maar Wente en ik helemaal los!
Wooow.
Inbuigen ging super, er zat een ho en een wat wiebelig stuur op.
Wat vooral aan mij lag, want sturen met 1 teugel/leadrope op mijn puppypaard was even omschakelen.
En bovendien ZAT IK OP MIJN PUPPYPAARD! IN HET BOS! AAAH!
Wente liep ondertussen te briesen, heeft uitgebreid staan plassen, honden aangestaard en naar een braamstruik getrapt die in haar weg stond.

Dat is toch helemaal geweldig, pas de derde keer dat ik er op zat! De eerste keer alleen maar op en afgestapt, vorige week voor het eerst 10 pasjes gestapt.
En nu, gewoon naar buiten. En dan zo! Hoe knap wil je ze hebben!