Niets fijners dan struinen.
Struinen over de heidevelden. Door de hoge grassen. Over de zandverstuivingen. En hoewel zand tussen je tenen best aardig kan zijn, vind ik zand onder de hoefjes van mijn paarden nog veel mooier klinken en nog veel fijner voelen.
Als je struint is er geen tijd. Enkel de zon en de langer wordende schaduwen die je vertellen dat je nu toch echt wat meer haast moet maken.
Terwijl half Nederland onvindbare eieren zocht, gingen de Fjordmeneer en ik struinen in Park de Hoge Veluwe. En zochten wij wild in plaats van eieren. Ik moet zeggen dat ik wild een stuk meer de moeite waard vind dan eieren, maar dat zal wellicht een verschil in perceptie zijn.
Overigens zagen we enkel wat zwarte stipjes. De verrekijker bracht uitsluitsel, we zagen edelherten en moeflons. En een kleine bonte specht van dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten