Alsof ze het elke dag doet

'Dan wil ik er graag een keer op gaan zitten, voor het eerst' zei ik laatst tegen Ilian toen we het hadden over de les.
Oh. Jeetje. Echt. Ik. Op het Hafmeisje. Er óp. dus. echt.
De afgelopen weken heb ik naast ontzettend leuk grondwerk het hele zadelen tot in de puntjes geoefend. Dekje, zadeltje, beugeltjes, singel.
Klapper, flapper, trek, terwijl ik springend rond en naast hafmeisje heerlijk mijn gene aan de kant heb gezet en gewoon zo gek mogelijk gedaan.
De laatste dagen focuste ik op staan in de beugels, kreeg ik lichte kriebels en merkte ik aan Hafmeisje dat zei zich afvroeg waarom ik
kriebels kreeg. Want voor haar was het niet raar. Knap paard!

Gisteren was het dan zo ver!
We begonnen met F8's in draf.
Ik maakte er wel een beetje een potje van, resultaat was een zeer stroperige Wente die er een soort point to point van maakte.
Nou ja. Waar zóu het toch door komen.
Na overgooien, onderrollen en stuiteren met de bal met Wente was het dan toch tijd.

Zadeltje erop.
Beugels eraan.
Singel eraan.
Klapper klapper, wapper wapper.
Aansingelen.
Hafmeisje vond het wel een normale gang van zaken.
Mijn bodyprotector was voor haar het opvallendste, want die had ze nog niet eerder gezien.

Met een paar hopsen zat ik er dan op.
Ja.
Ik. Zat. Er. Op!!
Aah, mijlpaal!!
En Hafmeisje? Och, het was iets nieuws, maar ze was er zo oké mee, zó braaf!
Nog een paar keer herhaald, paar pasjes gestapt. Knap, knap paard!
Trots!