Magische schoenen en hekjes in zone 4

Van de week was de dag dat ik voor de Fjordmeneer duurdere schoenen kocht dan ik zelf heb.
Ook een soort mijlpaal, als je het zo bekijkt.
En vandaag was de dag dat we z'n schoenen maar eens goed in gingen lopen.

Nadat ik Bailey ervan had overtuigd dat zijn schoenen niet vastgespijkerd waren op de poetsplaats waren we dan toch op pad.
Magisch waren ze, die schoenen.
Magisch, zoals ze allerlei visioenen van heel hard onbenullig hollen op leken te roepen.

Gut, het was zowaar één van de zeldzame momenten dat ik wel een fjord uit de vooroordeelhoek leek te hebben, zo eentje met net wat teveel controlissues over het tempo.
Nadat de psychologische aanpak alleen maar meer brace en frustratie leek op te roepen besloot ik even heel firm zone 2 'toe te spreken'. Nou ja, ik deed haast niets, een kleine flick met de string op de hals die ik bij me had, maar message clear en Bailey de rest van de weg meewerkend, vragenstellend en reagerend op de lichtste hulpen.
Heerlijk gereden de rest van de rit! Het bos is prachtig donkergroen en een roofvogel bleef enorm lang zitten. Heerlijk!


Wente stond al luid toeterend aan het hek toen we terug op stal kwamen.
'Neem mij! Neem mij!'
Met haar touch-it op het erf en in het bos gedaan vanuit zone 3, en driving vanuit zone 3 en 4 door het bos. Ging harstikke leuk, ik vind het zo knap hoe ze exact snapt wat ik bedoel als we touch-it spelen, 9 van de 10 keer snapt ze in één keer welk target ik precies bedoel, en dan ben ik écht heel precies hoor!

 (och, op deze foto lijkt haar voorpluk nogal sneu, maa hij hangt in een vlechtje aan de andere kant. Goed haar is wel een ding bij mijn pony's)

In de bak ging ze braaf liggen, en rollen op commando en moest er uiteraard op de boomstronk geklommen worden. Dat is echt haar idee, dat doet ze zo graag!

Ik dacht erover om nog wat dingetjes als achterwaarts door het bakhekje te oefenen, dat hadden we 1 keer eerder gedaan.
Juist met achterwaarts met obstakels ben ik heel precies met haar, omdat onverwachte dingen in zone 4 voor haar echt een issue kunnen zijn.
Wente dacht te hard mee.
Ik had haar nog niet recht gepositioneerd voor het bakhekje, toen ze, gemotiveerd als altijd, het idee al snapte en het 'wel alvast ging doen'.
Waarbij ze scheef ging natuurlijk. En het bakhekje dus raakte.
Met zone 5 en 4.
'Bump'
Dikke paniek! Aargh!
Spring!
En drie meter hoge bok waarbij het bakhekje compleet uit z'n hengels schoot
Waardoor de kudde paarden die naast de bak stond óók begon te rennen.
En ik met een afgetrapt bakhekje, 12 idiote paarden in de wei naast ons en een RBE-on-the-loose hafmeisje aan een touwtje stond.

Waarna ze me compleet verbaasde door na 2 galopsprongen al direct naar mij te komen, stil te staan en uit te blazen.
Wauw.

Vervolgens het hekje bekeken samen, bleek te bestaan uit losse hengels die ik gewoon terug kon hangen, waarbij hafmeisje over mijn schouder meekeek. Dat was fijn!
Meteen weer het doorheenlopen geoefend. Twee minieme tresholds in het voorwaarts naar binnen lopen, die we beide met 1 keer retreaten al onder controle hadden.
Daarna liep ze weer zonder problemen door het smalle hekje, van twee kanten, voor en achterwaarts. Binnen 5 minuten.

Dubbelwauw. Zo'n moment. Dat je ineens denkt aan hoe het was toen ze kwam, en dat je ziet waar je nu staat. Zo'n moment.