Wat ik vandaag doe vind ik over een half jaar niet meer leuk of goed.

Dat denk ik vaak. Vooral bij het schrijven van dit blog of trainingsdagboek.
Dan wil ik schrijven over een gebeurtenis, waarin ik gedaan heb wat me het allerbeste op dat moment leek.
Of waarbij ik wellicht gewoon gedaan heb wat op dat moment mijn enige ingeving was.

Of misschien ook gewoon iets dat op dat moment gewoon zo ging als het ging. Goed of slecht.
En dat ik dan denk: Laat ik het niet op het blog zetten, want het was zo'n gevoelsmatig iets. En ik weet niet of het wel 'goed' was, hoewel het goed voelde.
Want wellicht vind ik het over een half jaar helemaal niet meer zo'n goede zet.
Ben ik over een half jaar zoveel verder, zoveel beter.
Dan dat ik nu ben.

Ik vertel graag uitgebreid over alles wat zo heerlijk is en wat zo goed gaat.
En ja, ook best over wat er eerst niet ging, en nu wel zo goed. En hoe we dat gedaan hebben.

Maar wat nog niet vanzelfsprekend is zit vaak gewoon in mijn hoofd te zitten. En zit ik graag in mijn eentje op te broeden.
Totdat ik heb onderzocht, gezien, geprobeerd, geëxperimenteerd en geleerd.
En het goed gaat.

Maar ja, weinig oninteressanter dan succesverhalen zonder proces, natuurlijk.
En leren kun je er ook al niet van.

De aanleiding voor een trainingsdagboek  of blog is niet dat het altijd goed is. Of altijd mijn beste dag.
Dus vanaf vandaag wil ik meer trainingsgericht schrijven. Ook als dat betekent dat het heel soms niet allemaal slingers en gele ballen is.